<script
Διαδικτυακή platform Ψυγείο και Κλιματιστικό-Μπαρέτας Αντώνιος, Ηλεκτρονικές Ψηφιακές Τεχνικές Εκδόσεις, Τεχνική Συμβουλευτική.
Το αντικείμενο της τεχνικής συμβουλευτικής  είναι ανεξάρτητο από εταιρείες, και τρόπους εφαρμογής.  Όμως είναι κάθετα πιστό,  στις αρχές της μηχανικής και των ορθών δομικών εφαρμογών.
Αυτό επιτυγχάνεται από μία ευρεία επικοινωνία τεχνικών, μηχανικών,
και ειδικών η οποία προσφέρει την καλύτερη  ενημέρωση.
 

  Ιστοσελίδα για την Ψύξη και τον Κλιματισμό                 

 



πρόγνωση καιρού από το k24.net

 
tpl


Περιοδικό


 Ιστολόγιο 


@Ψυγείο και Κλιματιστικό

@Ψυγείο και Κλιματιστικό

Εργαστηριακός
Οδηγός


Λήψη Εργαστηριακού
Οδηγού


Περισσότερα

Σχετικά με εμάς

 
Άδεια Creative Commons Αυτό το έργο με τίτλο Ψυγείο και Κλιματιστικό του
δημιουργού Μπαρέτα Αντώνιου χορηγείται με άδεια
Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές




Γενικά για τον κλιματισμό

Ο κλιματισμός περιλαμβάνει μια ολόκληρη σειρά από επί μέρους διεργασίες, που στο σύνολό τους έχουν σαν αντικειμενικό σκοπό να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν ορισμένες συνθήκες θερμοκρασίας, υγρασίας και γενικά ποιότητας και κίνησης του αέρα σε ένα χώρο.
Εφαρμογές του κλιματισμού: Χώροι παραμονής, χώροι εργασίας, χώροι παραγωγής, οχήματα μεταφοράς, ειδικές εφαρμογές.
Ο κλιματισμός διακρίνεται σε κλιματισμό συνθηκών άνεσης και σε βιομηχανικό κλιματισμό. Οι συνθήκες άνεσης που διαμορφώνουν το περιβάλλον είναι η ταχύτητα η θερμοκρασία και η υγρασία. Η θερμοκρασία του κλιματιζόμενου χώρου το καλοκαίρι είναι από 23 έως 26 Κ, η υγρασία από 55 έως 65% και η κίνηση του αέρα είναι από 0,1 έως 0,3
m/s. Η διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ αέρα προσαγωγής και αέρα που υπάρχει στον κλιματιζόμενο χώρο δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 10 Κ. Όταν η διαφορά είναι μεγαλύτερη δημιουργείται η αίσθηση ότι γίνεται
ρεύμα
Ψυχρομετρία: Η ψυχρομετρία είναι η επιστήμη που μελετά τις ιδιότητες του αέρα ή μίγματος αέρα. Στον κλιματισμό χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό και την δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών άνεσης του ανθρώπου. Για την δημιουργία αυτών των ανέσεων χρησιμοποιούμε ψυχρομετρικές γραφικές παραστάσεις πάνω στις οποίες βρίσκουμε τα απαραίτητα στοιχεία, όπως θερμοκρασία , σχετική υγρασία, ειδικό βάρος, ειδική υγρασία, σημείο δρόσου, ενθαλπία και ειδικό όγκο

Ο αέρας και τα στοιχεία του: Ο αέρας της ατμόσφαιρας είναι ένα μείγμα αερίων όπως άζωτο και οξυγόνο σε μεγαλύτερη αναλογία καθώς και άλλα αέρια όπως υδρογόνο, αργό, κρυπτό, ήλιο σε μικρότερες αναλογίες. Το κάθε ένα από αυτά τα αέρια συμπεριφέρεται αυτόνομα. Το νερό και η σκόνη είναι μεταβλητά στοιχεία στον αέρα.
Σκοπός μιας κλιματιστικής εγκατάστασης είναι να κλιματίζει, να καθαρίζει, να ελέγχει την υγρασία και την κίνηση του αέρα αυτόματα.

Ο απλούστερος τρόπος παραγωγής ψύξης είναι η εξάτμιση ή η ατμοποίηση ενός ψυκτικού υγρού.

Σε μια στοιχειώδη συσκευή παραγωγή ψύχους, το πτητικό υγρό εξατμίζεται απορροφώντας θερμότητα αρχικά από την ίδια τη μάζα του, έως ότου η θερμοκρασία του μειωθεί και γίνει ίση με τη θερμοκρασία ατμοποίησής του. Στη συνέχεια απορροφά θερμότητα από τον περιβάλλοντα χώρο, ο οποίος ψύχεται. (Σ.
Χατζηδάκης)

Η θερμοκρασία ατμοποίησης ενός υγρού εξαρτάται, ως γνωστόν από τη Μηχανική των Ρευστών, από την πίεση των ατμών του. Στην περίπτωση του ανωτέρω παραδείγματος, αν υποθέσουμε ότι η επικρατούσα πίεση στον περιβάλλοντα χώρο
είναι η ατμοσφαιρική, η θερμοκρασία του πτητικού υγρού θα μειωθεί έως τη θερμοκρασία ατμοποίησής του που αντιστοιχεί στην ατμοσφαιρική πίεση.
Η ψυκτική συσκευή που παρουσιάστηκε παραπάνω είναι απλή και φτηνή στην κατασκευή της, όμως πολύ δαπανηρή στη λειτουργία της, αφού απαιτούνται τεράστιες ποσότητες ψυκτικού μέσου. Για το λόγο αυτό έχουν επινοηθεί συσκευές
συνθετότερες στις οποίες το δοχείο του ψυκτικού υγρού δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον και, επομένως, το ψυκτικό μέσο δε χάνεται. Οι συσκευές αυτές συλλέγουν τους ατμούς του ψυκτικού μέσου, τους συμπυκνώνουν σε υγρή φάση και
τους επαναφέρουν στο δοχείο εξάτμισης στην αρχική τους κατάσταση

Για την ψύξη και τη συμπύκνωση των ατμών του ψυκτικού μέσου πρέπει να υπάρχει ένα άλλο σώμα ή ρεύμα χαμηλότερης θερμοκρασίας, που ερχόμενο σε επαφή με
αυτούς να τους ψύχει. Καθώς επιδιώκεται ως ψυχρό μέσο να χρησιμοποιείται το περιβάλλον, πρέπει η θερμοκρασία συμπύκνωσης των ατμών να είναι μεγαλύτερη
από τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Για να είναι δυνατή η ψύξη, οι ατμοί οδηγούνται αρχικά σε συμπιεστή, όπου συμπιέζονται ώστε να ανεβεί η θερμοκρασία τους πάνω από τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος.
Οι ατμοί, μετά τη συμπίεσή τους, οδηγούνται σε εναλλάκτη θερμότητας που ονομάζεται «στοιχείο συμπύκνωσης» ή «συμπυκνωτής». Εκεί ψύχονται από τον αέρα του περιβάλλοντος, ή από νερό και συμπυκνώνονται σε υγρό. Η υγρή φάση
που προκύπτει μετά τη συμπύκνωση βρίσκεται σε πολύ ψηλότερη πίεση από την πίεση του δοχείου ατμοποίησης. Γι’ αυτό το υγρό οδηγείται σε εκτονωτική συσκευή όπου εκτονώνεται (στραγγαλίζεται) και μειώνεται η πίεσή του ώστε να μπορεί να ατμοποιηθεί. Τέλος, οδηγείται σε εναλλάκτη θερμότητας που ονομάζεται «στοιχείο ατμοποίησης» ή «ατμοποιητής», όπου ατμοποιείται. Ο κύκλος ψύξης επαναλαμβάνεται συνεχώς. (Β. Δ. Παπαευθυμίου 2006, ASHRAE 1997)

Γενικά για την ψύξη

Οι αρχές που διέπουν τη λειτουργία των ψυκτικών μηχανών είναι μια θεώρηση των νόμων της φυσικής και τις χημείας και με την βοήθεια αυτών η μελέτη του αντικειμένου της ψύξης απλοποιείται και στη πρακτική εφαρμογή.
Για να καταλάβουμε τη λειτουργία των ψυκτικών μηχανών πρέπει να γνωρίζουμε ορισμένες βασικές έννοιες από τη φυσική και από τη θερμοδυναμική.
Η μηχανική ψύξη στα οικιακά , επαγγελματικά ψυγεία καθώς και στα κλιματιστικά μηχανήματα είναι μια πρόοδος στην εξέλιξη των εφαρμογών για τη δημιουργία πιο άνετων συνθηκών ζωής.
Η ψύξη για τη διατήρηση των τροφίμων με φυσικό πάγο εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια του 18 αιώνα.
Το 1834 ο Jacobs Perkins επινόησε συσκευή που παρήγαγε ψύξη με τη συμπίεση των ατμών.
Το 1885 κατασκευάζεται η πρώτη μηχανή παραγωγής ψύξης με απορρόφηση των ατμών.
Το 1890 παρουσιάστηκε μια πρόοδος με την εμφάνιση του τεχνητού πάγου που εξυπηρέτησε και εξυπηρετεί ανθρώπους ακόμη και σήμερα.
Το 1905 ο Carrier κατασκευάζει την πρώτη κλιματιστική συσκευή.
Το 1920 εμφανίστηκαν τα πρώτα ψυγεία οικιακής χρήσης.
Από το 1930 αρχίζει η μοντέρνα ψύξη και ο κλιματισμός για τη δημιουργία άνετων συνθηκών ζωής. Οι άνθρωποι κατάφεραν κατά τις ψυχρές εποχές να έχουν θέρμανση και κατά τις θερμές εποχές τα τρόφιμα τους να διατηρούνται κατάλληλα.
Πολλά κτίρια κατασκευάστηκαν, έτσι ώστε να είναι δυνατή η ρύθμιση της παροχής του αέρα μέσα από ένα ειδικό εξοπλισμό.
Έτσι, συστήματα ψύξης χρησιμοποιούνται στην αποθήκευση και μεταφορά τροφίμων, στην ιατρική και αλλού, ενώ συστήματα θέρμανσης και κλιματισμού χρησιμοποιούνται στα σπίτια , στους χώρους εργασίας και αλλού.

Ιστορική αναδρομή
1800: Ο Michael Faraday ανακάλυψε ότι τα αέρια κάτω από σταθερή πίεση συμπυκνώνονται όταν ψύχονται
1834: Ο L. Wright παρήγαγε πάγο με την εκτόνωση συμπιεσμένου αέρα
Ο Jacob Perkins κατασκεύασε ένα κλειστό ψυκτικό κύκλωμα με σύστημα εκτόνωσης του αερίου
1842: Ο John Gorrie κατασκεύασε το πρώτο ψυκτικό σύστημα χρησιμοποιώντας αμμωνία
1858 : Κατασκευάστηκε η πρώτη μηχανή παραγωγής παγοκύβων
1881: Κατασκευάστηκε η πρώτη αυτοκινητάμαξα ψυγείο
1894: Κατασκευάστηκε το πρώτο ερμητικά κλειστό ψυκτικό σύστημα
1902: Το πρώτο κλιματιστικό σύστημα
1918: Το πρώτο οικιακό ψυγείο
1919: Το πρώτο επαγγελματικό ψυγείο
1926: Η πρώτη μονάδα παραγωγής παγωτού
1931: Κατασκευάστηκε το ψυκτικό μέσο Freon 12
1974: Παρουσιάστηκε η θεωρία του όζοντος
1985: Αποκαλύπτεται η τρύπα του όζοντος
1989: Υπογράφτηκε το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ
1996: Αποφασίστηκε η σταδιακή αντικατάσταση των ψυκτικών μέσων που καταστρέφουν το όζον μέχρι το 2030.


Ηλιακά ψυκτικά συστήματα

Οι απαιτήσεις κλιματισμού στον τριτογενή τομέα αυξάνονται συνεχώς, ιδιαίτερα λόγω των μεγαλύτερων απαιτήσεων θερμικής άνεσης και των υψηλότερων θερμοκρασιών που έχουν εμφανιστεί κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας. Παράλληλα, εφαρμογές παθητικών και ημι-ενεργητικών συστημάτων, που χρησιμοποιούνται για αιώνες για τη διατήρηση άνετων συνθηκών σε εσωτερικούς χώρους, φαίνεται να μην αξιοποιούνται σε πολλά νέα κτίρια. Αυτή η όλο και περισσότερο εκτενής χρήση των ηλεκτροκίνητων συστημάτων ψύξης με συμπίεση είναι υπεύθυνη για την αυξανόμενη ζήτηση αιχμής της ηλεκτρικής ενέργειας το καλοκαίρι, η οποία φτάνει σε διάφορες περιπτώσεις στο ανώτατο όριο του δικτύου. Η εκπομπή αερίων ρύπων υπεύθυνων για το φαινόμενο του θερμοκηπίου αυξάνεται, είτε από την ενεργειακή παραγωγή, είτε από τυχόν διαρροές των ψυκτικών ρευστών, γεγονός που ενισχύει το φαύλο κύκλο των κλιματικών αλλαγών. (W. Sparber et al. 2007, Ioan Sarbu 2013)

Την ίδια στιγμή, η ηλιακή ακτινοβολία είναι συνεχώς διαθέσιμη. Ο ηλιακός κλιματισμός εξακολουθεί να βρίσκεται στο στάδιο ανάπτυξης μολονότι τα τελευταία χρόνια έχει πραγματοποιηθεί σημαντική πρόοδος. Οι ηλιακές τεχνολογίες ψύξης έχουν αποδείξει, κάποιες για διάρκεια μεγαλύτερη των δέκα ετών, την αποδοτικότητα και αξιοπιστία τους. Αυτές οι τεχνολογίες χρησιμοποιούν αβλαβή ρευστά (κυρίως νερό) και πολύ λιγότερη πρωτογενή ενέργεια σε σχέση με τα κλασσικά συστήματα. (W. Sparber et al. 2007, Ioan Sarbu 2013)

Κατά καιρούς, έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορες μέθοδοι για την αποφυγή της υπερθέρμανσης και τη μείωση των εσωτερικών θερμοκρασιών κτιρίων κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Στην περιοχή της Μεσογείου για παράδειγμα, τα κτίρια είναι βαμμένα με ανοιχτά χρώματα, προκειμένου να αντανακλούν μέρος της ηλιακής ακτινοβολίας, ειδικά κατά τη θερινή περίοδο. Οι εναλλακτικές μέθοδοι δροσισμού είναι βασισμένες σε διάφορες τεχνικές παθητικής ψύξης και ψύξης χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης (προστασία με μέτρα στο σχεδιασμό του κτιρίου, χρήση ειδικού εξοπλισμού για τη μείωση των θερμικών κερδών ή για την απόρριψη θερμότητας στο περιβάλλον). Όλες αυτές οι τεχνικές στοχεύουν στη μείωση των ψυκτικών φορτίων και της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας για κλιματισμό. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού η ζήτηση για ηλεκτρική ενέργεια αυξάνεται λόγω της εκτενούς χρήσης του κλιματισμού χώρων (Heating Ventilation & Air Conditioning, νHVAC), αυξάνοντας το ηλεκτρικό φορτίο αιχμής με αποτέλεσμα να προκαλούνται σημαντικά προβλήματα στην ηλεκτροδότηση. Η “ενεργειακή έλλειψη” είναι πιο έντονη κατά τη διάρκεια των “ξηρών” ετών λόγω της ανεπάρκειας των υδροηλεκτρικών σταθμών, ώστε να καλυφθεί ποσοστό του φορτίου αιχμής. Η χρήση της ηλιακής ενέργειας για τη λειτουργία συστημάτων κλιματισμού χώρων είναι ελκυστική, δεδομένου ότι το ψυκτικό φορτίο συμπίπτει γενικά με τη διαθεσιμότητα της ηλιακής ενέργειας και επομένως οι απαιτήσεις σε ψύξη ενός κτιρίου συμπίπτει με την υψηλή ηλιακή ακτινοβολία. Τα συστήματα ηλιακής ψύξης έχουν το πλεονέκτημα ότι χρησιμοποιούν απολύτως αβλαβή ρευστά όπως το νερό, ή διαλύματα αλάτων για την λειτουργία τους. Είναι ενεργειακά αποδοτικά και περιβαλλοντικά φιλικά. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε ως αυτόνομα συστήματα, είτε σε συνδυασμό με συμβατικό κλιματισμό, για να βελτιώσουν την ποιότητα της ατμόσφαιρας του εσωτερικού όλων των τύπων κτιρίων. Ο κύριος στόχος είναι να χρησιμοποιηθούν τεχνολογίες “μηδενικών εκπομπών” με σκοπό τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας και των εκπομπών CO 2 .(Solair 2009, W. Sparber et al. 2007)

Τα περισσότερα συστήματα ψύξης χρησιμοποιούν για την πραγματοποίηση της συμπίεσης τον πολύ γνωστό μας πλέον Μηχανικό συμπιεστή, τον οποίο είδαμε και παραπάνω, ο οποίος ανεβάζοντας την πίεση του εργαζόμενου μέσου προκαλεί την κίνηση του. Το ρευστό στη συνέχεια θα εκτονωθεί στην στραγγαλιστική βαλβίδα όπου θα ξαναρίξει την πίεση του και αφού απορροφήσει θερμότητα από τον ψυκτικό θάλαμο θα επανέλθει στην είσοδο του μηχανικού συμπιεστή ώστε να ξαναρχίσει ο κύκλος. Με σκοπό όμως την απομάκρυνση του μηχανικού συμπιεστή, που θα μας έδινε σημαντικά οικονομικά οφέλη, μπορεί να αντικατασταθεί με μια από τις ακόλουθες τεχνικές ψύξης

Οι βασικές αρχές της ηλιακής ψύξης κατοχυρώθηκαν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στην Γαλλία από τον Ferdinand Carré (1859) και η πρώτη μηχανή διατέθηκε στο εμπόριο από τον Edmond Carré το 1886. Ωστόσο, οι σύγχρονες εμπορικές εφαρμογές του ηλιακού κλιματισμού είναι σχετικά πρόσφατες. Οι βασικές τεχνολογίες περιλαμβάνουν τα παρακάτω συστήματα: (Solair 2009, Τσούτσος Θ. 2004)

Α) Ψύξη με Απορρόφηση (Absorption)

B) Ψύξη με Προσρόφηση (Adsorption)

Γ) Ψύξη με Συστήματα Αποξηραντικού μέσου (Desiccant Systems)


Γενικά για τα κλιματιστικά

Το 1902, ο Willis Carrier εγκατέστησε μια "συσκευή για τον έλεγχο των συνθηκών που επικρατούν στον αέρα" σε μια επιχείρηση στο Μπρούκλιν. Εκείνο το μοντέλο θεωρείται το πρώτο σύγχρονο κλιματιστικό μηχάνημα επειδή είναι παρόμοιο με τα σημερινά συστήματα κλιματισμού (χρησιμοποιήθηκαν εξατμιστές για να δροσίσουν τον αέρα και να χαμηλώσουν την υγρασία σε ποσοστό κάτω του 55 τοις εκατό). Φυσικά, δηλώνουμε ότι ο κλιματισμός εφευρέθηκε από τον John Gorrie, ο οποίος δημιούργησε μια μηχανή που περνούσε τον αέρα μέσα από έναν κάδο με πάγο για την ψύξη των δωματίων ενός νοσοκομείου. Πράγματι, του χορηγήθηκε το πρώτο Αμερικανικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη μηχανική ψύξη το 1851. Αλλά η εφεύρεσή του δεν έγινε αποδεκτή και πέθανε άπορος. Στις δεκαετίες που ακολουθούν το 1902, τα συστήματα κλιματισμού του αέρα εγκαταστάθηκαν σχεδόν σε όλες τις αμερικανικές επιχειρήσεις επεξεργασίας τροφών, σε πολλά ζυθοποιεία και σε μερικά νοσοκομεία. Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ο κλιματισμός διαδραμάτισε έναν βασικό ρόλο στην προσπάθεια των εργαζομένων και των στρατιωτών στη βιομηχανία πυρομαχικών. Τα εργοστάσια πυρομαχικών ήταν σε θέση να παρέχουν τον ακριβή έλεγχο της θερμοκρασίας και της υγρασίας για να αποτρέψουν τις εκρήξεις, γιατί σε υψηλές θερμοκρασίες η συμπεριφορά των εκρηκτικών υλών γινόταν ασταθής. Το 1922, ο Carrier έκανε δύο σημαντικές βελτιώσεις στο αρχικό σχέδιο. Το χρησιμοποιούμενο ψυκτικό ρευστό αντικαταστάθηκε με μία λιγότερο επικίνδυνη ουσία, και ένας κεντρικός συμπιεστής προστέθηκε για να μειώσει το μέγεθος της μονάδας. Αυτό επέτρεψε στην εγκατάσταση των κλιματιστικών μηχανημάτων στις αυτοκινητάμαξες των σιδηροδρόμων. Οι μονάδες κλιματισμού τύπου παραθύρου εμφανίστηκαν μετά από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Το 1970, μόνο το 34 τοις εκατό των νέων σπιτιών είχαν κλιματισμό. Μέχρι το 1999, ήταν το 74 τοις εκατό. Η εφεύρεση του κλιματισμού άλλαξε τη μορφή των κτηρίων. Οι ουρανοξύστες κατασκευάστηκαν αφότου ο κλιματισμός ήταν διαθέσιμος. Ο κλιματισμός δεν είναι μόνο μια σημαντική εφεύρεση για την δημιουργία συνθηκών άνεσης, αλλά διευκόλυνε να αναπτυχθούν και άλλες τεχνολογίες. Παραδείγματος χάριν, οι υπολογιστές και άλλοι ευαίσθητοι ηλεκτρονικοί εξοπλισμοί, στους οποίους στηριζόμαστε και οι οποίοι είναι ευαίσθητοι στις υψηλές θερμοκρασίες, λειτουργούν σταθερά σε ελεγχόμενο περιβάλλον. Επιπλέον, τα τσιπ των υπολογιστών κατασκευάζονται στα "καθαρά εργαστήρια," στα οποία η θερμοκρασία και η υγρασία ελέγχονται αυστηρά. Επίσης έχει βοηθήσει στην αύξηση της παραγωγικότητας στους εργασιακούς χώρους. Για αυτό, χαιρετίζουμε τον Gorrie και τον Carrier για το όραμα και την εμμονή τους για να καταφέρουν αυτή τη καθημερινή δημιουργία συνθηκών άνεσης του αέρα.

Το φαινόμενο του θερμοκηπίου αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα που απασχολεί σε μεγάλο βαθμό την επιστημονική κοινότητα.

Το φαινόμενο του θερμοκηπίου επιτείνεται όσο συνεχίζεται λόγω ανθρώπινης δραστηριότητας η απελευθέρωση των λεγόμενων αερίων του θερμοκηπίου, αέρια δηλαδή που παγιδεύουν την θερμότητα στην επιφάνεια της Γης. Ένας από τους τομείς που έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης στην απελευθέρωση αερίων του θερμοκηπίου είναι ο τομέας της ψύξης και του κλιματισμού. Για τον περιορισμό της χρήσης φθοριούχων ψυκτικών ρευστών η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εκδώσει τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό Φθοριούχων Αερίων. Βάση αυτού του κανονισμού σε νέες εγκαταστάσεις μονάδων κλιματισμού τύπου split το ψυκτικό ρευστό που χρησιμοποιείται θα πρέπει να έχει GWP μικρότερο από 750. Ο δείκτης GWP (Global Warming Potential), αποτελεί το ισοδύναμο διοξειδίου του άνθρακα του κάθε ψυκτικού ρευστού, άρα το κατά πόσο επηρεάζει το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Το ψυκτικό ρευστό R32 με GWP=675 αποτελεί αυτή τη στιγμή μονόδρομο για χρήση σε κλιματιστικές μονάδες τύπου split και όλοι οι κατασκευαστές πλέον το χρησιμοποιούν σχεδόν αποκλειστικά. Σε σχέση με το R410A, που ουσιαστικά αντικαθιστά, το R32 έχει ελαφρώς καλύτερη απόδοση και αποδοτικότητα και δουλεύει σε ελαφρώς υψηλότερη πίεση κατάθλιψης. Επιπλέον έχει μεγαλύτερη ογκομετρική απόδοση άρα τα συστήματα R32 είναι μικρότερα Το πρόβλημα όμως είναι ότι το R32 κατατάσσεται στην κατηγορία A2L που σημαίνει είναι ελαφρώς εύφλεκτο. Αυτό δημιουργεί περιορισμούς στην ποσότητα πλήρωσης ενός συστήματος που χρησιμοποιεί R32, βάσει του ευρωπαϊκού κανονισμού ΕΝ378